مرد ، فلش روی بازی پسر من را به عقب برگرداند. این یکی از آن بازی هایی است که در ابتدا ساده به نظر می رسد - فقط یک پیکسل کوچک در حال اجرا و پریدن - اما بعد می فهمید که کنترل ها چقدر محکم هستند ، هر پرش چگونه احساس عمدی می کند. اینجا مزخرف شناوری نیست.

سطوح آسان شروع می شوند ، تقریباً مانند اینکه شما را به یک حس امنیتی کاذب تبدیل می کنند ، اما در مرحله سوم ، شما در حالی که این دشمنان عجیب و غریب چشمی را می خورید ، از روی چاله ها پرش می کنید. و موسیقی؟ خونریزی کلاسیک و شکوفه هایی که به نوعی روزها در سر شما می چسبند.

این یک شاهکار فراموش شده یا هر چیز دیگری نیست ، اما اگر شما یک نقطه نرم برای آن وجود ندارد ، در اوایل دهه 90 ویب ، فلاش آن را میخکوب می کند. فقط وقتی که در آن یک پرش در جهان 4 گیر کرده اید ، مرا سرزنش نکنید - مرا به تلاش زیادی می اندازید.