الفاریا یکی از آن RPG های عجیب و غریب SNES است که زیر رادار می لغزد - رنگارنگ ، تقریباً مانند بازی در یک کارتون صبح شنبه. شما به عنوان این کودک (البته) شروع می کنید که از برخی از پروردگار سایه و ارتش هیولا خود در دفاع از پادشاهی قرار می گیرد. چیزهای معمولی قهرمان ، اما Sprites این جذابیت اغراق آمیز و تند و تیز را دارند که باعث می شود احساس سبک تر از خیال عذاب و لعاب معمول شما شود.

Combat مبتنی بر نوبت اما با پیچ و تاب: موقعیت یابی در واقع اهمیت دارد. حزب شما در اواسط جنگ 3x3 در حدود یک شبکه 3x3 تغییر می کند ، که باعث می شود همه چیز از احساس بی ذهن باشد. در اوایل ، من به دلیل اینکه آرچرها را در پشت ردیف پشت سر هم متوجه نمی شدم خسارت بیشتری پیدا می کردم ، خراب می شدم. زنده و یاد بگیرید ، درست است؟

این محرک Chrono یا هر چیز دیگری را از بین نمی برد ، اما چیزی عجیب و غریب در مورد سادگی آن وجود دارد. Cheery موسیقی ، سیاه چال ها به اندازه کافی کوتاه هستند که شما گم نمی شوید و همه چیز دارای این پرشور و پرشور است. قطعاً اگر وارد RPG های یکپارچهسازی با سیستمعامل شوید که خود را خیلی جدی نمی گیرند ، یک گوهر پنهان است.