Castlevania در NES یکی از آن بازی هایی است که فقط مانند هالووین احساس می شود - Dark ، Moody و پر از لرزش های ترسناک کلاسیک. شما به عنوان سیمون بلمونت بازی می کنید ، در دست شلاق می زنید و قلعه دراکولا را طوفان می کنید تا به آخرین طلسم رستاخیز خود پایان دهد. چند دقیقه اول؟ شما خفاش ها را گول می زنید ، اسکلت های خرد می کنید و می دانید که چگونه توسط سرهای مدوسا به چاله های بی انتها ضربه نمی زنید (به طور جدی ، این چیزها بدترین هستند).

موسیقی به تنهایی نمادین است - این که موضوع افتتاحیه هنوز به من لرز می دهد. و دشواری؟ بله ، این کار سخت است ، اما به همان روشی که رضایت بخش "یک کشور" است. شما سلاح های فرعی مانند آب مقدس و محورهای پرتاب را می گیرید ، اما موفق باشید هنگام ضربه زدن آنها را نگه دارید. نکته حرفه ای: پله ها دشمن شما هستند. یا شاید شما وقتی که به پله ها می آیید دشمن باشید - یا به هر طریق ، برای برخی از جهش های ناخوشایند آماده شوید.

این یک نوع عمل آهسته و عمدی است ، نه چیزهای چشمگیر که اکنون می بینید ، اما این وزن را به هر نوسان و پرش می رساند که باعث می شود احساس واقعی شود. و فرم نهایی دراکولا؟ بیایید فقط بگوییم که شما می خواهید آن قطره های آب مقدس را نجات دهید.