Tamam, o zaman Game Boy'un ilk başta basit görünüyor - sadece eşleşen renkli noktalar, değil mi? Ama beş dakika verin ve aniden ekranınızın üzerinden geçiyorsunuz, size para borçlular gibi küçük piksellerde mırıldanıyorsunuz. Renkler o klasik tıknaz oyun-erkek yolunda patlar ve müzik o garip akılda kalıcı bip-cazibesine sahiptir.

İlk başta, sadece noktaları kaydıracaksınız, ancak tahta daha hızlı dolmaya başlar ve son üç hareket için nefesinizi tuttuğunuzu anlarsınız. Noktaların kayma şekliyle ilgili bir şey var, bu da onu Tetris gibi, ancak daha az varoluşsal dehşetle olması gerekenden çok daha tatmin edici hale getiriyor.

“Sadece bir tane daha dene” dediğiniz oyunlardan biri ve sonra sabah 2. Etrafta karışmayan eski okul bulmaca oyunları için yumuşak bir yeriniz varsa, bu beyinsiz.