Dostum, Snes'teki meydan okumaya yükseliş, ilk başta basit görünen oyunlardan biri - sadece başka bir pikselli platformcu - ama sonra aniden doğru zamanladığınıza yemin ettiğiniz atlamaların üzerinde terliyorsunuz. Birinci seviye sizi temel düşmanlar ve bazı kolay boşluklarla dolup taşıyor, ancak aşama 3'e kadar, çukurlara düşmemeye çalışırken ateş toplarından kaçıyorsunuz ve öldüğünüzde bile adil geliyor .

Sprite'lar o tıknaz, renkli snes cazibesine sahip ve müzik kafanıza yapışan bu garip akılda kalıcı synth ritmi var. Uzunlar boyunca bu tek buz seviyesine takıldığımı hatırlıyorum çünkü kayan fizik zamanlamanızla uğraşacak kadar kaygan. Yalan söylemeyeceğim, en iyi şekilde sinir bozucu - sabah 2'de "bir tane daha dene" diye mırıldandığınız tür.

Elinizi tutmayan eski okul platformcularını kazarsanız, bu geçmişten toz almaya değer bir patlama.