Profesör Layton ve Unbound Future, sadece sizinle yapışan DS oyunlarından biri. Bunun sadece başka bir büyüleyici bulmaca macerası olduğunu düşünmeye başlıyorsunuz-aniden, zaman yolculuğu maskaralıklarında diz derinliğine ve gerçekten önemsemenizi sağlayan bir gizem. Bulmacalar haksız olmadan zekidir (bir çift beni itiraf etmek istediğimden daha uzun süre kaşıyor olsa da) ve hikaye, doğru miktarda tuhaf bükülmelerle bu rahat, neredeyse ghibli-esque havası var.

Beni gerçekten yapan şey, bulmacaların gerçekte dünyanın bir parçası gibi hissettikleriydi - sadece rastgele beyin teaser'larını çözmek değil, sokakların etrafında dolaşıyorsunuz, şüpheli karakterleri konuşmaya ikna ediyorsunuz ve hatta kırık makineleri düzeltiyorsunuz. Ve Luke, Layton'ın çocuk yardımcısı? Şaşırtıcı derecede can sıkıcı değil. Aslında bazen yararlıdır.

Her küçük detayın önemli olduğu ve sonunda onları aldığınızda kendinizi akıllı hissettiren hikayeleri seviyorsanız, bu beyinsiz. Gerçek hayatta bilmeceleri görmeye başladığınızda beni suçlama.