Dostum, Game Boy'u açma beni geri alıyor-bu tıknaz piksel ve d-pad'in tatmin edici bir tıklamasını . "Tamam, bu basit" diye düşünerek ekranda yüzerken balonlara dokunmaya başlıyorsunuz. Sonra aniden, oyun sivri uçlar, hareketli platformlar ve ritminizi bozan bu garip kabarcık düşmanları atar.

Müzik o klasik kabarık çip-tune havasına sahip ve daha sonraki seviyeler ciddi şekilde geriliyor. Balonlar zikzaklamaya başladığı için 12. aşamaya takıldığımı hatırlıyorum. PRO İPUCU: Düğmeyi spam yapmak yerine desenin tekrarlanmasını bekleyin. Çok fazla olmayana kadar kolay hissettiren oyunlardan biri.

Etrafta yatan bir oyun çocuğunuz varsa (veya bir emülatör, yargı yok), bu başladıktan sonra bu garip bir şekilde zor.