N64'teki Pokémon Stadyumu, en sevdiğimiz canavarlarımızın ilk kez tam 3D'de dükünü görmemizdi - ve adam, o zamanlar büyük bir anlaşma gibi hissetti. Ekibinizi seçmeye başlarsınız (veya devir ekibinizi Transfer Pak'a sahipseniz Game Boy oyunlarından ithal etmeye) ve aniden küçük pikselli arkadaşlarınız, üst düzey anime savaşlarında olduğu gibi ateş topları ve yıldırımlar atar. Animasyonlar bugünün standartlarına göre basitti, ancak Charizard'ın nihayet kanatlarını kanatlamasını mı yoksa Pikachu'nun gerçekten sıçramasını mı izliyor? Saf sihir.

Alman versiyonu tam olarak diğerleri gibi oynuyor, sadece Almanca ve metinle - dili uyguluyorsanız ya da "Gurak" ile "Charizard" ile karşılaştırıldığında "Gurak" sesleri gibi. Gerçek eğlence, giderek daha acımasız kavgalarla öğüteceğiniz spor salonu lideri kale modundaydı ya da Pokémon'u çeviren mini oyunlar garip bağımlılık yapan parti zorluklarına taşınıyor. Elbette, hazır olmasaydın AI acımasız olabilirdi, ama bu nihayet Mewtwo'yu altı seviyeli ekibinizle daha tatlı dövdü.

Eski oyun çocuğunuzu kazmadan 90'ların sonlarında Pokémon hype'unu yeniden yaşamanın en iyi yollarından biri.