NES'teki Ninja Gaiden II, ne kadar acımasızca zor olduğunu anlayana kadar havalı görünen oyunlardan biri - ama iyi bir şekilde. Ryu Hayabusa olarak oynuyorsunuz, kılıcınızla düşman dalgalarını kesiyor, Shurikens atıyor ve zaman zaman zamanlamayı çivilene kadar imkansız hissettiren duvar sıçramalarını çekiyorsunuz. İlk seviye sizi yönetilebilir olduğunu düşünmeye kandırır, o zaman zorluk tavandan düşen bir ninja gibi artış gösterir.

Yine de kontroller sıkı. Z eğmek için z, atlama için x - Çim, ancak düşmanlar size her açıdan geldiğinde her türlü hassasiyete ihtiyacınız olacak. Ve yapacaklar. Film müziği o klasik NES enerjisine sahip, bir şekilde ölmeyi biraz daha az sinir bozucu olan tüm acil synth ritimleri.

Contra veya Castlevania oynadıysanız, ne için olduğunuzu biliyorsunuz: her kontrol noktasının küçük bir zafer gibi hissettiği cezalandırıcı ama tatmin edici bir meydan okuma. Yeniden uyandıran kartallar, orta atlamayı atladığında denetleyicinizi atmayın.