Game Boy'daki McDonaldland, 90'lardan birisinin Ronald McDonald'a baktığı ve "Evet, bu palyaçonun bir platformcaya ihtiyacı olduğunu" düşündüğü garip, büyüleyici kalıntılardan biri. Patates kızartması toplayan ve duygusal hamburgerlerden kaçan şeker renkli seviyelerden atlarsınız-elbette yaparsınız. Kontroller bugünün standartlarına göre serttir, ancak dev elmalarda zıplamak veya hamburgarın goons'ı aşmaktan garip bir şekilde tatmin edici bir şey var.

Derin değil, ama piksel sanatında bir oyuna dönüşen bir Cumartesi sabahı karikatür gibi bu aptal enerjiye sahip. Yalan söylemeyeceğim, daha sonraki seviyelerden bazıları sinir bozucu olur (yüz buruşturma böyle hareket eder?), Ama elinizde bir oyun çocuğu ile büyüürseniz saf nostalji yakıtı. Sadece Mario gibi durmasını beklemeyin.

Dürüst olmak gerekirse, eğlencenin yarısı, tüm öncülün ne kadar tuhaf olduğuna gülüyor. Bir öğleden sonra bitireceksiniz, ama garip küçük bir zaman kapsülü.