NES'teki Challenger, çok fazla şey yapmaya çalışan garip, hırslı küçük oyunlardan biri - ve bir şekilde işe yarıyor mu? Bir Stesp Express portu (ZX spektrum oyunu) olarak başladı, ancak iki ekstra seviyeye çıktılar ve yan kaydırma platformu, yukarıdan aşağıya çekim ve statik ekran eyleminin bu tuhaf karışımına dönüştürdüler. Don Waldorado adlı bazı kötü adamları 100 Pleasio Land ile kovalarken Indiana Jones Knockoff (cidden, gizlemeye bile çalışmadılar) olarak oynuyorsunuz.

Orijinal oyundan gelen tren seviyesi hala orada-arabalar arasında atlıyorsunuz, engellerden kaçıyorsunuz-ama sonra aniden bu havai atıcı bölümüne ve daha sonra garip bir labirent benzeri aşamaya geçiyor. Elbette janky, ama her şeyi duvara nasıl attığı konusunda büyüleyici bir şey var. Harita bir NES oyunu için de çok büyüktü. Yalan söylemeyecek, kenarlarda kaba, ama retro tuhaflıklara giriyorsanız, eğlenceli bir zaman kapsülü.