Lucle on Game Boy เป็นหนึ่งในเกมเล็ก ๆ ที่แปลกประหลาดที่ติดอยู่กับคุณ The Pixel Art ที่เรียบง่าย แต่มีเสน่ห์-คิดเป็นสไปรต์และจานสีที่กรีดร้องช่วงดึกตอนดึกของการเล่นเกม เมื่อมองแวบแรกดูเหมือนว่าตรงไปตรงมา แต่จากนั้นคุณก็ตีปริศนาหรือรูปแบบของศัตรูที่ทำให้คุณนั่งตรงขึ้นเล็กน้อย

ไม่มีการถือมือที่นี่ คุณกำลังโยนเข้าไปในโลกขนาดกะทัดรัดที่ทุกหน้าจอรู้สึกเหมือนท้าทายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตัวเอง ฉันจำได้ว่าติดอยู่กับการกระโดดครั้งนี้นานเกินไปก่อนที่จะรู้ตัวว่าการแก้ปัญหานั้นชัดเจนอย่างโง่เขลา (และใช่ฉันอาจจะโยนเด็กชายเกมของฉันบนเตียงหนึ่งครั้งหรือสองครั้ง) เพลงได้รับความรู้สึก bleep-bloop คลาสสิก-ดูดีพอที่จะคร่ำครวญ แต่ไม่ซ้ำไปซ้ำมามันเจาะเข้าไปในกะโหลกศีรษะของคุณ

หากคุณเข้าสู่เกมที่เคารพเวลาของคุณ แต่ก็ยังทำให้คุณทำงานได้ Lucle ก็คุ้มค่าที่จะขุดขึ้นมา อย่าโทษฉันเมื่อคุณพยายามอย่างลึกซึ้งสามชั่วโมงที่จะแตกปริศนาครั้งสุดท้าย