Man, Yoshi op Game Boy neemt me mee terug. Het is een van die puzzelspellen die er schattig uitzien - totdat je je realiseert hoe stiekem het wordt. Je stapelt eieren, bijpassende kleuren en probeert het scherm niet te laten vullen terwijl deze kleine groene dino gewoon vibes in de hoek. De muziek heeft die klassieke bouncy Nintendo -charme, en de blokken hebben deze bevredigende plonk wanneer ze landen.

In het begin voelt het simpel - gewoon de eieren op een rij, toch? Maar dan pakt de snelheid op, en plotseling ben je verwoeste stukken terwijl de stapel als een Jenga -toren wiebelt. Ik zweer het, het spel weet wanneer je op het punt staat te verknoeien. Het heeft die perfecte balans tussen "nog een try" -ergie zonder zich oneerlijk te voelen. Als je een zwak hebt voor old-school handheld puzzels, is deze nog steeds geweldig.