Vergeet niet dat Uno slechts een kaartspel was en je eigenlijk "Uno!" Moest schreeuwen! bij je vrienden? Deze Game Boy -versie - UNO: Small World - Sommige wijzers voelen dat nog intenser. De pixelateerde kaarten hebben deze raar bevredigende snap wanneer je ze speelt, en de AI -tegenstanders worden eigenlijk klein wanneer je ze met een trekking vier raakt.

Het is dezelfde uno die je kent-gekleurde matching, jokertekens, af en toe woede-inducerende omgekeerde-maar er is iets aan het spelen op dat kleine groenachtige scherm dat vreemd goed aanvoelt. De muziek is cheesy in die klassieke game boy -manier en het "kleine wereld" -gedeelte? In feite betekent dat je tegen personages uit verschillende landen speelt, elk met hun eigen (zeer milde) houding. De Franse man zucht dramatisch als je hem overslaat.

Perfect voor busritten of doen alsof ze in de klas op de dag opletten. Houd nog steeds stand als je die dikke handheld nostalgie graaft.