Umaban Club on Game Boy is een van die verborgen edelstenen waardoor je wenste dat meer detective -games zoveel charme hadden. Je speelt als deze rookie-detective-denk aan klassieke point-and-click vibes, maar met die dikke pixel-esthetiek kon alleen de game-jongen uittrekken. Het eerste geval laat je vallen in dit rare stadje waar iedereen iets te verbergen heeft, en de helft van het plezier is gewoon rondhangen, praten met mensen die allemaal hun eigen eigenaardigheden hebben.

Het gaat niet alleen om het vinden van aanwijzingen - je moet eigenlijk zelf dingen samenstellen, waar ik van hou. Geen handhold hier. Het ene moment dat je door het afval van een verdachte graaft (glamoureus, weet ik), het volgende moment decoder je een cryptische noot achtergelaten in een bibliotheekboek. De puzzels kunnen behoorlijk slim worden, en het schrijven heeft deze droge humor waardoor het niet te serieus is.

Als je van old-school avontuurlijke games houdt of gewoon die korrelige gameboy-sfeer mis, is dit een solide keuze. Geef me gewoon niet de schuld als je de tijd uit het oog verliest om de volgende zaak te kraken.