Weet je nog toen vechtspellen gewoon puur waren, chaotisch plezier? TMNT: Tournament -jagers op de Sega Genesis waren een van die - geen gecompliceerde combo's om te onthouden, kies gewoon je schildpad (of een van de rare gastpersonages zoals Wingnut) en begin handen te gooien. De Pixel Art houdt nog steeds stand, vooral de manier waarop Raphael's Sai Spark als hij met iemand botst.

Het heeft die klassieke sfeer uit de jaren 90-over-the-top animaties, vreemd stijve sprongen en speciale bewegingen die veel krachtiger aanvoelen dan ze waarschijnlijk zijn. Ik ging altijd voor Leonardo omdat zijn zwaardschoten belachelijk bereik hadden, maar veel succes met het verslaan van een vriend die de teleportschoppen van Splinter spammen.

Je kunt zien dat het probeerde te rijden op de Street Fighter Wave, maar eerlijk gezegd? Het is veel leuker als je het serieus neemt en gewoon geniet van de absurditeit. De muziek is ook een banger.