Man, dit Tarzan -spel op de Game Boy is ... een ervaring. De vrij standaard platforming van de gameplay - op wijnstokken, springend over putten, dat soort dingen - maar de muziek? Oh jongen. Het is alsof iemand een jungle-lus van 10 seconden heeft genomen en besloot dat dat genoeg was voor de hele wedstrijd. Je hoort het na een tijdje in je slaap.

Besturingselementen zijn stijf maar beheersbaar zodra u eraan went, en de niveaus zijn kort genoeg zodat u niet helemaal van gedachten bent. Toch zou ik het je niet kwalijk nemen als je deze op Mute speelde.