Tak en de kracht van Juju is een van die GBA -platformers die alleen maar charme straalt. Je speelt als tak, een moppige kleine sjamaan-in-training die op de een of andere manier zijn dorp van een vloek redt-omdat de volwassenen natuurlijk dingen in de war brachten en aan het kind overlieten om te repareren. Het hele ding voelt als een zaterdagochtend cartoon met zijn goofy tribale esthetiek en vreemd pakkende Juju -magie.

In het begin springt u gewoon tussen platforms en bopping vijanden met een stok, maar dan begin je spreuken te ontgrendelen die de gameplay veranderen. Het ene moment verander je in een kip om door kleine gaten te persen, de volgende keer roep je een regenbui om planten te laten groeien om te klimmen. Het heeft die klassieke collectathon -sfeer waar je altijd iets uit het bereik van het bereik ziet, waardoor je terugging als je eenmaal nieuwe vaardigheden hebt.

Wat me echt bijhield, was de humor - tak's sarcastische commentaar en de belachelijke problemen van de dorpelingen (een man vastzit in een gat omdat hij "wilde zien hoe vuil smaakte"). Het is niet de moeilijkste platformer die er is, maar het heeft voldoende persoonlijkheid om het goed te maken. Als je ooit een lichtere, Quirkier op het genre wilde nemen, is deze nog steeds een solide tijd.