Super Mario RPG op SNES is een van die rare, prachtige edelstenen die niet zouden moeten werken, maar dat is helemaal wel. Mario in een turn-based RPG? Bowser als partijlid? Ja, het is zo bizar als het klinkt - maar op de een of andere manier klikt het. De eenvoudige maar bevredigende gevechten van het gevecht, met getimede knopdrukken om aanvallen of blokken te stimuleren, en 's werelds boordevol kleine geheimen en goofy side quests. Ik herinner me nog dat ik veel te lang vast kwam te zitten op die verdomde minecart -minigame.

Het heeft die klassieke Squaresoft Pools vermengd met Nintendo -charme - alsof iemand Mario in een Final Fantasy -spel gooide en hem van vijanden liet stuiteren in plaats van een zwaard te slingeren. De remake is cool en zo, maar er is iets aan de dikke sprites van het origineel en vreemd pakkende soundtrack die gewoon anders raakt.