Super Chinees Land 1.2.3.Dash is een van die game -boy -games die voelt alsof het is gemaakt voor snelle uitbarstingen van het spelen - weet je, wanneer je vijf minuten tussen de lessen hebt of je wacht op de bus. De bedieningselementen zijn eenvoudig (gewoon rennen, springen en punch), maar de niveaus worden verrassend lastig. Ik werd steeds betrapt op de bewaker door die kleine Ninja-jongens die uit het niets opduiken.

De Pixel Art heeft die klassieke charme van vroege jaren 90-zoete kleuren, dikke sprites en achtergronden die daadwerkelijk veranderen als je door de zones gaat. De eerste keer dat ik speelde, raakte ik vast op het bamboe -bosniveau omdat ik niet wist dat je de wijnstokken kon beklimmen. Ik heb er drie pogingen nodig om erachter te komen, en ik ben nog steeds facepalmed toen ik het eindelijk kreeg.

Het is niet een diepe RPG of zo, maar het tempo is geweldig als je gewoon wilt zone en door iets nostalgischs wilt vallen. De muziek heeft die veerkrachtige, repetitieve chip-tune sfeer die ofwel in je hoofd vastloopt of je na een uur laat dempen. Nee tussenin.

Als je een zwak hebt voor old-school platformers die dingen niet te ingewikkeld zijn, is dit een solide keuze.