Space Harrier 3D op het Sega Master System is een van die spellen waardoor je het gevoel geeft dat je vliegt, zelfs als je gewoon op je bank zit. Zodra je begint, schiet je door deze trippy, neonkleurige buitenaardse werelden, ontwijkend drijvende rotsen en rare wezens die eruit zien alsof ze ontsnapten uit een arcade-kast uit de jaren 80. Het 3D-effect is janky volgens de normen van vandaag, maar toen? Geestverruimend.

Wat me echt krijgt, is hoe snel alles beweegt - je bent constant naar links en rechts geweven, terwijl je de vuurknop ingedrukt houdt totdat je duim pijn doet. Sommige vijanden nemen een paar hits, anderen exploderen gewoon in één bevredigende burst. En die bazen? Enorme, schermvullende wangedrochten waardoor je in paniek schiet terwijl je probeert niet in het landschap te crashen. Het is pure arcade -chaos, het soort waar je in het begin veel sterft, maar blijft beginnen omdat je gewoon het volgende niveau moet zien.

Als je een zwak hebt voor retro -shooters, is dit een tijdcapsule die het waard is om af te stoffen.