Oké, dus stel je voor dat Sonic - ja, de blauwe vervaging zelf - door Robotnik in deze enorme flipperkast gooide. Niet je gebruikelijke lus-de-lus Speedfest, maar een raar verslavende mix van flipperkastjes en platformchaos. Je stuitert van bumpers, ontwijk mechanische gevaren en probeert niet rechtstreeks in een put van spikes te worden gelanceerd (wat meer gebeurt dan je zou denken).

De fasen zijn deze uitgestrekte, multi-laged constructies vol met verborgen paden en snelkoppelingen-als je de juiste doelen kunt raken of je flipper-opnamen precies kunt schoten. De muziek heeft dat klassieke Genesis Grit en de geluidseffecten? Pure 90s "Boing" en "Clank" nostalgie. Het is janky op plaatsen (hallo, incidentele verwoeste kogelfysica), maar dat hoort bij de charme. Geef me gewoon niet de schuld als je 20 minuten doorbrengt om die ene hellingsschot te nagelen.

Eerlijk gezegd zou het niet zo goed moeten werken als het, maar hier zijn we - nog steeds tientallen jaren later.