Ooit afgevraagd hoe Mario eruit zou zien als Sega hem op de een of andere manier in de Genesis -dagen had gekregen? Nieuwe vreemde Mario Bros is eigenlijk dat rare alternatieve universum waar iemand Mario sloeg in een 16-bits sonische platformer. Je hebt de bekende snored loodgieter rennen en springen door niveaus die aanvoelen als een mashup van Mushroom Kingdom en Green Hill Zone - behalve dat de fysica net iets af is, zoals Mario's een beetje te drijvend of de vijanden bewegen in patronen die niet helemaal zinvol zijn.

Het is janky, maar op die charmante manier zijn oude bootleg -roms soms. Het eerste niveau gooit je in een grasachtig gebied met Goombas die veel hoger stuiteren dan ze zouden moeten, en de muziek is deze bizarre chiptune -remix van het klassieke thema dat klinkt alsof het wordt gespeeld via een kazoo. Ik zal niet liegen, het kostte me een paar pogingen om te wennen aan het rare momentum, maar zodra het klikt, is er iets vreemds aan. Verwacht Nintendo Pools niet - dit lijkt meer op het vinden van een raar relikwie bij een garage -uitverkoop.

Als je van obscure retro -eigenaardigheden houdt, is dit een reis door een heel specifiek konijnenhol.