Shikakui Atama Wo Maruku Suru is een van die puzzers van game boy die er in eerste instantie eenvoudig uitziet - gokselen in een rooster - maar wordt na een paar niveaus stiekem lastig. De eerste puzzels maken je aan de slag om te denken dat je het hebt bedacht, en dan staar je plotseling naar dit rare L-vormige blok en vraagt je je af hoe het in hemelsnaam past zonder gaten achter te laten.

Wat ik leuk vind, is hoe je er stukken in je hoofd kunt roteren voordat je het plegen. Soms lijkt de oplossing vanzelfsprekend totdat je je realiseert dat je jezelf hebt gevangen zonder dat er geen ruimte over is. De muziek heeft die klassieke game-jongen piep die BLOOP-charme ook, wat helpt als je tien minuten vastzit op dezelfde puzzel.

Het is het soort spel waarbij je jezelf om 1 uur 'nog maar één niveau' vertelt. De latere fasen introduceren deze gekartelde stukken die onmogelijk aanvoelen totdat ze perfect op hun plaats klikken. Dat moment waarop het laatste blok past? Pure tevredenheid.