Weet je nog toen vechtspellen allemaal over dikke sprites gingen en je weg naar de overwinning stoten? Primal Rage on Game Boy neemt me meteen terug naar die tijd - waar je jagers dinosaurussen of gigantische apen waren, en elke wedstrijd voelde als een kaiju -strijd in je zak.

In het begin dacht ik dat het kleine scherm de chaos zou ruïneren, maar nee-op de een of andere manier, het kijken naar een pixelateerde T-Rex Rip in een gorilla met een vreselijke houding aanvoelt nog steeds brutaal. De bedieningselementen zijn eenvoudiger dan de arcade -versie (uiteraard), maar je hebt nog steeds die rare speciale bewegingen zoals spugenzuur of roeping aanroepen. Ik heb me een paar pogingen nodig om ze zonder de handleiding voor te trekken.

Het is janky, het is luid en de AI cheats soms. Maar dat hoort bij de charme. Als je een zwak hebt voor handhelds uit de jaren 90 of gewoon een velociraptor uppercut a yeti wilt zien, is deze raar bevredigend.