Oké, dus Pocket Kyoro-chan is een van die game boy-games die alleen maar charme sijpelen-zoals, zodra je het opstart, je wordt begroet met deze belachelijk ronde, donzige kleine vogel-dingen (Kyoro-chan) die rond stuitert alsof het van puur vreugde stuitert. De gameplay is een mix van eenvoudige puzzels en mini-games, maar laat je niet voor de gek houden-sommige van deze podia worden stiekem lastig.

Eerste paar minuten, je tikt waarschijnlijk gewoon op knoppen om te zien wat er gebeurt, misschien lachend om hoe Kyoro-chan wiebelt als het beweegt. Dan ben je plotseling diep in een puzzel van tegelafstemming of probeer je blokken precies goed te stapelen terwijl de muziek op die perfecte, ietwat blikke game boy-manier loopt. Het is het soort spel dat je opneemt voor "slechts één niveau" en het volgende dat je weet, zijn je batterijen dood.

Als je een zwak hebt voor retro-schattigheid of gewoon iets luchtigs nodig hebt tussen zwaardere games, is dit een no-brainer. Die kleine pluffball groeit snel op je.