Peetan is een van die Game Boy-games die gewoon goed aanvoelen -alsof het werd gemaakt voor sessies in de late nacht onder de covers met een vage zaklamp. Je begint met deze kleine pixel kerel (Peetan, denk ik?) Door deze blokachtige, kleurrijke niveaus te lopen, spikes te ontwijken en over kuilen te springen. In het begin lijkt het eenvoudig, maar dan begint het spel rare vijanden naar je te gooien - een zekere stuitering, sommige shoot, en sommigen zitten daar gewoon zelfvoldaan te kijken totdat je het verprutst.

De bedieningselementen zijn strak, wat goed is omdat je precisie nodig hebt wanneer het scherm begint te vullen met gevaren. Ik herinner me dat ik veel te lang op dit ene niveau vast kwam te zitten met bewegende platforms voordat ik me realiseerde dat ik mijn sprongen tussen de projectielen moest timen. Klassieke game boy "aha" moment.

Het heeft die perfecte mix van charme en frustratie - het soort spel waar je veel sterft, maar blijf raken "doorgaan" omdat je zweert dat je het de volgende keer krijgt. Als je een zwak hebt voor retro -platformers, is Peetan de moeite waard om de oude cartridge af te stoffen.