Pacman Platform 2 neemt de klassieke dot-munching-formule en gooit deze in een sidescroller-die eerlijk gezegd veel beter werkt dan je zou denken. Je ontwijkt nog steeds spoken en grijpt power pellets, maar nu spring je tussen platforms als een soort van cafeïne-aangedreven gele pannenkoek. De bedieningselementen zijn dood eenvoudig: links en rechts om te bewegen, omhoog om te springen. Geen chique combo's, alleen puur platforming chaos.

In het begin bleef ik sprongen verkeerd inschatten en in de afgrond vallen (die geesten lachen je uit als je sterft, wat onbeleefd is). Maar zodra je het ritme naar beneden hebt, is het raar bevredigend om rond te stuiteren, pellets te kauwen terwijl blinky en vrienden je proberen te hangen. De kersen zijn er ook nog steeds-kleine uitbarstingen van nostalgie in de lucht. Het is Pacman, maar je duimen krijgen deze keer eigenlijk een training.

Als je opgroeide met het origineel Arcade, voelt dit als een remix waarvan je nooit wist dat je dat wilde.