Ooit een van die Game Boy -games gespeeld die alleen maar charme uit het eerste scherm stoten? Dat is Otogi Banasi Tai voor jou. Je controleert deze kleine wasbeerpunten - eigenlijk Tanuki - die puzzels rond het oplossen van puzzels en chaos op de beste manier veroorzaken. De Pixel Art heeft die perfecte dikke GB-look, en de muziek is raar pakkend voor iets gemaakt op een handheld uit de jaren 90.

In eerste instantie voelt het als een eenvoudig platformer, maar dan realiseer je je dat de helft van het plezier is uitzoeken hoe je je Tanuki -magie kunt gebruiken om vijanden te misleiden of verborgen paden te ontgrendelen. Sommige niveaus hebben dit bijna puzzelbox-gevoel-je zult in een hoek porren, plotseling verschijnt er een brug, en oh hey, nu rijd je op een zwevende lantaarn. Het heeft die old-school "Wacht, hoe moest ik dat weten?" Ontwerp, maar op een manier waardoor je grijnst in plaats van woede-QUIT.

Als je een zwak hebt voor eigenzinnige retro -games, is dit een totale tijdcapsule met veel meer persoonlijkheid dan de meeste GB -titels. Geef me gewoon niet de schuld als je uren later begint met het neuriën van het winkelthema.