Onigashima Pachinko Ten is een van die rare kleine game -juweeltjes die op de een of andere manier metalen ballen door een doolhof van pinnen laten vallen die veel leuker is dan het zou moeten zijn. Het scherm van het scherm is zeker, maar het gekletter van Pachinko -ballen en die heldere, dikke sprites geven het deze raar bevredigende arcade -sfeer.

Je begint alleen maar ballen te gooien en te hopen op het beste, maar na een paar rondes, zul je jezelf vangen die in de game boy leunen alsof je probeert de fysica in je voordeel te duwen. De tafels hebben deze kleine gimmicks - sommige hebben bumpers die wild worden als je ze precies goed raakt, anderen spugen bonusballen uit als je een geluksschot landt. Het is eenvoudig, maar er is een ritme dat je haakt.

Eerlijk gezegd, de helft van de charme is hoe unapologetisch de jaren 90 het voelt - geen mooie mechanica, alleen pure Pachinko -chaos. Als je een zwak hebt voor titels van Oddball Game Boy, is dit een leuke tijdverblijf. Geef me gewoon niet de schuld als je Phantom Ball -geluiden in je slaap begint te horen.