Oni III: Kuro No Hakaishin is een van die Game Boy RPG's die groter aanvoelt dan het recht heeft om te zijn. Je begint met alleen een eenvoudige zwaardschommeling en een vage waarschuwing over wat duistere kracht roeren, maar binnen enkele minuten struikel je al in vervloekte dorpen en vechten bezeten Samurai. De sprites zijn klein maar verrassend expressief - je kunt praktisch zien dat de dorpelingen zweten als ze fluisteren over de 'zwarte torpedojager'.

Wat ik leuk vind, is hoe het je meteen in de actie gooit. Geen lange tutorials, gewoon een snelle tekst en boom - je bent pijlen ontwijken in bamboebossen. Het gevecht is in het begin eenvoudig (Mash A, hoop op het beste), maar later ontgrendel je deze Wild Demon -transformaties die volledig veranderen hoe gevechten uitkomen. De eerste keer dat ik een vuurspoor op het middenbattle veranderde, heb ik misschien een beetje geschreeuwd.

Het heeft die klassieke "Nes-Hard" -vibe waar vijanden hard raken en sparenpunten zeldzaam aanvoelen, maar de muziek- en pixelkunst trekken je erdoorheen. Dat chiptune -baas -thema loopt nog steeds vast in mijn hoofd. Als je ooit een draagbare onimusha wilde voordat Onimusha bestond, is dit het.