Ninja Gaiden op het Sega Master System is een van die games die er in het begin eenvoudig uitziet - totdat je je realiseert hoe snel het je wil vermoorden. Je begint met een basiszwaard en een sprong, maar binnen enkele minuten ontwijk je Shuriken, wandelt je langs vallen en worden ze absoluut verwoest door vijanden die niet rommelen.

De bedieningselementen zijn echter krap, en zodra je het ritme naar beneden hebt, voelt het aan elkaar keren van de bewegingen geweldig. De bazen? Brutaal. De eerste kostte me veel te veel pogingen, maar dat moment waarop je eindelijk het patroon spijkert, is pure tevredenheid. Ook slaat de muziek-die gespannen, synth-zware soundtrack houdt nog steeds stand.

Het is ook niet alleen hersenloze actie. Er is hier een legitiem verhaal met tussenfilmpjes, wat vrij zeldzaam was voor een actiegame uit de jaren 80. Natuurlijk, de moeilijkheid kan ervoor zorgen dat je je controller wilt gooien, maar als je van klassieke ninja-actie houdt met nul handholding, is deze nog steeds de pijn waard.