Oké, dus nieuwe avonturen van Mary-Kate op game boy-kleur-ja, het is precies hoe het klinkt. Je rent in feite rond om kleine puzzels en mini-games op te lossen als Mary-Kate (of Ashley, denk ik, maar de Box Art duwt zeker Mary-Kate). Het heeft die raar specifieke game -sfeer uit de late jaren 90 - denk aan verborgen objectjachten, basisplatforms en dialoogkeuzes die er niet echt toe doen, maar je je erbij betrokken voelen.

De graphics zijn pure GBC -nostalgie - brandende kleuren, dikke sprites en achtergronden die eruit zien alsof ze uit een Lisa Frank -binder zijn getild. De muziek? Kaasachtige synth verslaat dat op de een of andere manier zich een weg banen in je hersenen. Het is niet diep, maar als je opgroeide met de Olsens of gewoon van rare retro -gelicentieerde games houdt, is er iets vreemds aan. Ga gewoon niet in het verwachten van een verborgen meesterwerk.

Eerlijk gezegd, de helft van het plezier is lachen om hoe serieus het zichzelf neemt. Je zult de ene minuut zonder duidelijke redenen willekeurige items verzamelen en dan plotseling plotseling een bizarre snowboard -minigame spelen. Het is een tijdcapsule, voor beter of slechter.