Navy Blue 90 is een van die Game Boy -games die voelt alsof het in iemands kelder is gemaakt - op de best mogelijke manier. Je wordt rechtstreeks in dit kleine marine -slagveld gegooid, waar je dikke pixelschip rondboort rond het ontwijken van vijandelijk vuur. De bedieningselementen zijn eenvoudig - alleen maar bewegen en schieten - maar de waterfysica maakt het eigenlijk vreemd gespannen als je probeert schoten tussen golven op te stellen.

De muziek heeft die klassieke Tinny Game Boy -charme, alle piepjes en bloops die op de een of andere manier in je hoofd blijven zitten. De eerste keer dat ik speelde, werd ik verwoest door het derde vijandelijke schip omdat ik mijn schoten bleef misleiden. Blijkt dat je je doelen meer moet leiden dan je zou denken - die torpedo's bewegen langzaam.

Het is niet chique, maar er is iets bevredigend aan het zinken van vijandelijke vloten met slechts twee knoppen en een monochrome scherm. Als je de dagen mist dat games je hand niet vasthielden, heeft deze die old-school beet.