Ah, mijnenveger op de game boy - niets beats die mix van nostalgie en spanning. Je begint met een raster met lege tegels, die zorgvuldig tikt om veilige plekken te ontdekken terwijl je de mijnen vermijdt. Eén verkeerde zet en boem, game over. Maar hier is het ding: de cijfers die je onthult, vertellen je eigenlijk hoeveel mijnen in de buurt zijn, dus het is deze raar bevredigende logische puzzel gewikkeld in een paniek-inducerende schaal.

De Game Boy -versie houdt het simpel - geen chique graphics, alleen puur, ongefilterd hersenwerk. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik een heel bord opruimde zonder een mijn te raken, en ja, het voelde als een overwinning. Als je nog nooit eerder hebt gespeeld, verwacht dan een steile leercurve, maar zodra deze klikt, markeer je mijnen als een pro. En als je een veteraan bent? Nou, er gaat niets boven die old-school handheld-uitdaging.

Nog steeds een van de beste manieren om de tijd te doden zonder een uur te beseffen, is net verdwenen.