Oké, dus Meitantei Conan 2 op Game Boy is eigenlijk alsof je een klein detective -notitieboekje krijgt en zei: "Veel geluk, jochie." Je begint met Conan - ik weet dat het kleine genie in een bril - in een duistere zaken wordt ingepakt, en plotseling stak je in op misdaad scènes, praat je met getuigen en het samenvoegen van aanwijzingen. De puzzels zijn ook niet alleen "vinden de verborgen sleutel" dingen - sommige doen je daadwerkelijk stoppen en denken, zoals het decoderen van rare symbolen of het opmerken van kleine inconsistenties in wat mensen zeggen.

Als je de anime hebt bekeken, herken je de sfeer meteen. De sprites zijn verrassend expressief voor een game boy -game, en de muzieknagels die mix van spanning en "aha!" Momenten. Het gaat niet alleen om het klikken door de dialoog - je hebt eigenlijk het gevoel dat je dingen naast Conan oplost, zelfs als je af en toe vastloopt staren naar een pixelateerde aanwijzing voor veel te lang. De zaken escaleren op een manier die je nieuwsgierig houdt, en ja, sommige wendingen hebben me eigenlijk overrompeld.

Het is een van die spellen waar je of of je door zult waaien omdat je de slip-up van de moordenaar vroeg hebt gezien, of je gaat teruggaan, mopperen, omdat je een klein detail hebt gemist. Hoe dan ook, het is bevredigend als het allemaal klikt. Absoluut een juweeltje als je van mysterieuze games houdt die je hand niet vasthouden.