Mario's 2 Ways 2 Victory is een van die rare, obscure SNES -spellen waardoor je gaat: "Wacht, wat?" In het begin. Je begint te denken dat het gewoon een andere Mario -platformer is, maar dan gooit de game een curveball - je kiest eigenlijk al vroeg tussen twee totaal verschillende paden en ze spelen niets hetzelfde. De ene is je standaard jump-on-Goombas-affaire, de andere voelt meer als een puzzel-avontuur hybride met een aantal janky maar vreemd bevredigende mechanica.

De bedieningselementen duren even om te klikken, vooral als je gewend bent om de Mario -fysica te stromen, maar zodra je je aanpast, is er iets vreemds over. De muziek heeft die klassieke SNES-chip-tune-energie, en het sprite-werk is verrassend gedetailleerd voor wat voelt als een budgettitel. Verwacht gewoon geen Super Mario World Pools - dit is ruw rond de randen op de beste manier.

Als je van het opgraven 16-bit eigenaardigheden opgroeit, is dit een leuke kleine tijdcapsule.