Mario Paint op SNES is deze rare kleine creatieve sandbox die op de een of andere manier zowel beperkt als volledig charmant aanvoelt. Je start het op en plotseling ben je aan deze dikke muiscursor, maakt pixelkunst die eruit ziet alsof het is getekend met kleurpotloden. Er is een muziekcomponist waar je kleine geluidspictogrammen op een raster laat vallen-het is janky, maar ik ben uren verloren om domme chip-tune tracks te maken.

Ga echter niet in het verwachten van Photoshop of een goede muziekdaw. Het plezier is in hoe onhandig tactiel alles voelt - het stemmen van vlinders, zwaaiende vliegen met de muis, dat bizarre GNAT -spel waar je bugs op de beat slaat. Het is meer een speelgoed dan een hulpmiddel, maar er is iets vreemds bevredigend aan zijn onhandige eenvoud. Alleen al de fly-swatting-minigame is stom verslavend.

Als je ooit een SNES als kind had, frustreerde dit ding je waarschijnlijk of werd hij je rare creatieve uitlaatklep toen je je verveelde van platformers. Houdt nog steeds stand als een nostalgie -reis.