Mario gaat op pad is een van die old-school flash-games die op de een of andere manier een kleine pixelateerde auto veel intenser maken dan het zou moeten zijn. Mario heeft deze raar overweldigde kart - alsof het behandelt als een winkelwagentje met een straalmotor - en je probeert het gewoon niet op deze belachelijke kronkelende wegen om te draaien.

In eerste instantie bleef ik tegen muren dichtslaan omdat de bedieningselementen super gevoelig zijn (het licht tikken op de pijlen is de sleutel), maar als je eenmaal links en rechts hebt gekanteld, is het vreemd bevredigend. De wegen worden smaller, er is nul ruimte voor fouten, en op de een of andere manier is Mario's gewoon als dit een totaal normale zondagsrit. Klassiek.

Het is kort, chaotisch en precies het soort spel dat je zou spelen tussen huiswerkopdrachten.