Little Master 2 op Game Boy voelt alsof je een tijdcapsule opslaat - op de beste manier. De pixelkunst knalt met net genoeg detail om de wereld levend te laten voelen, en die knapperige gevechtsgeluiden? Pure nostalgie. Je begint in dit kleine dorp, kiest je eerste monster (ik ging met de vuurhagedis, geen spijt), en binnen enkele minuten kom je al in stukjes met wilde wezens in hoog gras.

Het heeft die klassieke monster-taming-sfeer, maar met manier van soepelere bedieningselementen dan de eerste game. De puzzels doen je eigenlijk stoppen en soms denken - ik raakte veel te lang vast in een grot voordat ik me realiseerde dat ik een rotsblok op een schakelaar moest duwen. En de gevechten? Ze zijn snel maar verrassend diep als je eenmaal begint met het mixen van vaardigheden.

Als je het origineel speelde, zijn de upgrades hier eigenlijk belangrijk - Better Sprites, soepelere beweging en veel minder willekeurige ontmoetingen (gelukkig). Maar zelfs als je nieuw bent, is het een van die Game Boy -edelstenen die gewoon snel zijn haken in je krijgen. Geef me gewoon niet de schuld als je de tijd uit het oog verliest en je team in de late-game bossen verliest.