Kokiansu Boy is een van die rare kleine game -jongensspellen die op de een of andere manier bij je blijft. Op het eerste gezicht is het gewoon weer een pixelateerd avontuur, maar er is iets vreemds charmants over de manier waarop de hoofdpersoon rondwandelt, die NPC's tegenkomt die allemaal deze deadpan -humor hebben. De puzzels beginnen eenvoudig - schitteren hier een blok, zoek daar een sleutel - maar dan ontcijf je plotseling cryptische hints van een pratende paddestoel of backtracking omdat je een verborgen schakelaar hebt gemist.

Het heeft die klassieke "Nintendo Hard" -vibe waar je veel zult sterven, maar de checkpoints zijn eerlijk, dus het voelt nooit goedkoop. De muziek is allemaal piepy en nostalgisch, zoals iemand destilleerde 1993 tot een soundtrack. Als je een zwak hebt voor games die je hand niet vasthouden maar geduld belonen, is dit een solide tijdcapsule.