Kenseiden is een van die rare, humeurige master -systeemspellen die bij je blijven. Je speelt als een eenzame samurai die het feodale Japan snijdt, maar het is niet zomaar een hack-and-slash-er is deze griezelige sfeer, alsof je altijd vanuit de schaduw wordt bekeken. De eerste keer dat ik speelde, werd ik verwoest door een drijvende demonenhoofd omdat ik me niet wist dat je kon blokkeren.

De niveaus combineren zijde-scrollende zwaardgevechten met deze vreemde top-down tempelsecties waar u rollen verzamelt om op te schakelen. De schaarse maar spookachtige muziek van de muziek, alle twangy shamisen -noten die zelfs eenvoudige vijandelijke ontmoetingen gespannen maken. En die baas vechten? Sommigen van hen zijn brutaal totdat je hun patronen bedenkt-die drie-fasen Oni aan het einde liet me dagenlang in de jaren 90 vasthouden.

Het is janky op die klassieke 8-bits manier (veel geluk met de springfysica), maar er is iets speciaals aan de mix van actie en rustige, bijna eenzame verkenning. Je kunt zien dat de ontwikkelaars voor meer dan alleen nog een ninja -spel gingen.