J. League winnend doel is een van die sportrogspellen van Game Boy die op de een of andere manier de eenvoud van vroege handvoetbal spijkert. Je kiest een team - ik ging altijd voor Kashima Antlers - en spring rechtstreeks in wedstrijden die sneller en losser aanvoelen dan je zou verwachten. De bedieningselementen zijn basic (pass, shoot, tackle), maar er is een raar bevredigend ritme aan eenmaal dat je aan de slag gaat.

Graphics zijn wat je zou verwachten van een speljongenswagen - kleine pixelateerde spelers, minimale animaties - maar de menigte lawaai en scheidsrechter fluitjes doen eigenlijk een fatsoenlijke werk om de sfeer te verkopen. Wedstrijden zijn kort genoeg om er een paar door te schieten tijdens een woon-werkverkeer, hoewel de AI een aantal frustrerende last-minute equalizers kan halen.

Het is geen FIFA, maar voor een J. League-fix van de J. League-fix uit 1995 houdt het beter vast dan de meeste sporttitels uit die tijd. Verwacht gewoon geen tactische diepte-dit is pure hoef-it-and-hope voetbal in arcade-stijl.