Hiryuu Gaiden is een van die Game Boy-games die voelt alsof het is gemaakt voor sessies 's avonds laat onder de covers met een vage achtergrondverlichting. Je begint als deze scrappy Dragon Rider - geen chique intro's, gewoon meteen in ontwijkende pijlen en uitzoeken hoe je je vuur ademt. De Sprites zijn dikker op die perfecte manier van vroege jaren 90, en de muziek heeft dit raar pakkende Dungeon-thema dat in je hoofd blijft.

Wat ik leuk vind, is hoe het je hand niet vasthoudt. In het begin zul je per ongeluk dorpen (whoops) verbranden voordat je je realiseert dat je aanvallen met dodges moet balanceren. De speurtochten zijn kort maar straffen - verliezen al je gezondheid, en het is terug naar het laatste checkpoint met de helft van je goud verdwenen. Vervelend? Misschien. Verslavend? Absoluut. Het is het soort spel waar je om 2 uur 'nog een try' mompelt.

Als je een zwak hebt voor games die geduld over flitsende bewegingen belonen, is dit een tijdcapsule die het openen waard is.