GP-rijder op het SEGA-masterysteem is een van die old-school racers die op de een of andere manier sneller aanvoelt dan het lijkt. Je leunt eigenlijk in beurten alsof je eigenlijk op een fiets bent - behalve met veel meer pixelated landschap die voorbij kloppen. De bedieningselementen zijn dood eenvoudig: gas, rem en kanteling links of rechts, maar de perfecte drift om een strakke hoek spijkeren zonder grind te eten is vreemd bevredigend.

Het heeft die klassieke arcade -sfeer waar je gewoon tegen de klok racet, probeert seconden van je schoottijden te scheren. De tracks beginnen eenvoudig, maar het duurde niet lang voordat je tussen het verkeer in de gaten houdt en bidt dat je niet wegvaagt bij een haarspeldwending. En ja, de graphics zijn duidelijk retro, maar er is iets over de manier waarop de fiets stuitert als je een sprong landt die nog steeds geweldig aanvoelt.

Als je een zwak hebt voor vroege racegames, is dit een solide tijdcapsule-verwacht geen chique power-ups of nitro-boosts. Het is pure snelheid en reflexen.