GP-rijder op het SEGA-masterysteem is een van die old-school arcade-racers die in het begin eenvoudig aanvoelt-totdat je je realiseert hoe glad de afhandeling is. Je racet eigenlijk alleen maar tegen de klok op kronkelende tracks en probeert niet elke scherpe bocht uit te roeien. De fietsfysica is raar zwevend, maar als je er eenmaal aan went, is er een rare charme voor de jank.

Graphics gaan over wat je zou verwachten van een 8-bits racer-blokkeer landschap langs de weg, basis sprites-maar het gevoel van snelheid is niet slecht voor het tijdperk. Geen multiplayer, geen power-ups, alleen jij, de weg en de constante angst om in de vergetelheid te slippen. Het is het soort spel waar je ofwel meteen af stuitert of een middag raar geobsedeerd door wordt.