De snelste ronde op Game Boy is een van die no-frills racers die op de een of andere manier gewoon werkt -je krijgt een top-down view, een handvol verrassend bochtige tracks, en die bevredigende kleine drift wanneer je een hoekje precies goed spijkert. De bedieningselementen zijn dood eenvoudig (links, rechts en bidden dat je geen rivaal zou wipe), maar laat je niet voor de gek houden - sommige van die latere cursussen voelen alsof je een naald op 100 km / u inslaat.

Wat ik leuk vind, is hoe het nagelt die arcade voelt zonder flitsende gimmicks. Geen upgrades, geen rubberen-banding AI-alleen jij, de baan en de klok. De eerste keer dat ik speelde, blies ik door de vroege races en dacht dat het te gemakkelijk was ... en raakte dan de derde beker en draaide zes keer achter elkaar uit. Klassieke game boy charme, eerlijk gezegd.

Als je een zwak hebt voor pixelateerde burn -out omschakelingen en die zoete, zoete overwinning jingle, is deze een ontploffing uit het verleden dat het waard is om op te schieten.