Famista 3 is een van die honkbalwedstrijden voor games die gewoon goed aanvoelen -geen ingewikkelde statistieken, geen eindeloze menu's, alleen jij, een kleine vleermuis en een aantal verrassend bevredigende pixelateerde crack-of-the-bat geluidseffecten. De pitching -monteur heeft deze rare kleine timing -minigame waar je een bewegende cursor stopt, en ik zweer dat ik het nog steeds de helft van de tijd verprutst, zelfs na jaren te spelen.

Wat cool is, is hoe snel het speelt. Je zit niet vast te kijken naar eindeloze animaties - alleen snelle velden, wilde duiken voor vangsten en af en toe een belachelijke thuisrun waar de bal praktisch in de stratosfeer verdwijnt. Het veldveld is janky op die old-school manier waar je man soms langs de bal glijdt, maar dat maakt het close gewoon meer gespannen.

Het is absoluut arcade-y, geen sim-je zult je een weg bundelen naar een 20-run inning als je wilt-maar dat is de charme. Ook heeft de muziek die klassieke game Boy PieP-boosted stadion-sfeer. Als je een buddy hebt met een linkkabel, verandert de versus modus in pure chaos echt snel.