F1 op het Sega Master System is ongeveer net zo barebones als racegames worden-geen chique carrièremodus, geen garage knuts, alleen jij, een rooster van pixelateerde auto's en een verrassend fatsoenlijk afhandeling voor een 8-bits racer. De tracks zijn eenvoudig maar herkenbaar als je hard genoeg kneelt, en de AI -stuurprogramma's daadwerkelijk een ruzie maken in plaats van gewoon om te rollen. Het is niet bepaald een looker volgens de normen van vandaag, maar er is iets bevredigend aan het spijkeren van die strakke hoeken zonder de honderdste keer uit te draaien.

Eerlijk gezegd is het een van die spellen waar je meteen stuitert of raar verslaafd wordt om een halve seconde van je schoottijden te scheren. Alleen al het motorgeluid zal uw dromen achtervolgen.