ECCO: Het getijden van de tijd op het Sega Master System gaat verder waar de eerste game was gebleven - je bent nog steeds deze raar krachtige dolfijn die de oceaan redt van buitenaardse indringers, maar nu is alles een inkeping opgezet. De niveaus voelen groter aan, de puzzels zijn lastiger en het hele ding heeft deze griezelige, dromerige sfeer die bij je blijft. Ik herinner me dat ik jarenlang vast kwam te zitten in die ene grot met de draaiende kristallen voordat je je realiseerde dat je je sonar precies goed moest timen.

Het is absoluut een vervolg - van mooie, drijvende zwemmechanica, dezelfde spookachtige muziek, maar met enkele nieuwe vaardigheden zoals dat rare dolfijndash dat je door tunnels vliegt. Ik ga niet liegen, sommige secties zijn brutaal (kijkend naar je, kwallen doolhof), maar ze uitzoeken voelt zo bevredigend. Als je de eerste game leuk vond, is deze het waard om in te duiken - misschien houd je misschien een walkthrough voor de echt obscure stukjes.